စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြ တစ္ဦးသည္ သူ၏ ဒူးနာေရာဂါမွာ ႏွစ္ၾကာၿပီ ျဖစ္သည္။ ေလွခါး အဆင္းအတက္ ျပဳလုပ္လိုက္တိုင္း နာသည္။ ခရီးေဝးေဝး မသြားႏိုင္၊ ဆရာဝန္ႏွင့္ ျပေသာအခါ တြင္လည္း ဓာတ္မွန္ ႐ိုက္ၿပီး ဒူးက်ီးေပါင္းတက္ ေရာဂါ ျဖစ္သျဖင့္ လြယ္လြယ္ႏွင့္ မေပ်ာက္ႏုိင္ဟု ဆိုသည္။ သူသည္ ေပ်ာက္လို ေပ်ာက္ျငား ေဆးၿမီးတို မ်ားႏွင့္လည္း ကုသည္မွာ မ်ဳိးစံုၿပီဟု ဆိုသည္။
တစ္ေလာက သူႏွင့္ ေတြ႕ေသာအခါ ထူးထူးျခားျခား သူ႔ဒူးနာ ေရာဂါမွာ သက္သာ ေနေၾကာင္းႏွင့္ တစ္ဆင့္စကား ႏွင့္ ငါးၾကင္းေခါင္းႀကီး မ်ားကို ေစ်းမွဝယ္ၿပီး ငါးေခါင္းဟင္းခ်ဳိ ခ်က္ေသာက္ ရာမွ သက္သာ လာေၾကာင္း ေျပာသည္။ သူသည္ တစ္ပတ္လွ်င္ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သံုးႀကိမ္ ခန္႔ ငါးၾကင္းေခါင္းကို ေရခ်ဳိခ်က္ၿပီး ငါးေခါင္း အတြင္းမွ အသားမ်ား ကို စား၍ ရႏုိင္သမွ် စားသည္ဟု ဆိုသည္။ သူသည္ ငါးၾကင္းေခါင္း ဟင္းကို တစ္လ အတြင္းမွာ ၁ဝ ႀကိမ္ခန္႔ စားၿပီးေနာက္ ေလွကား တက္ႏုိင္၊ ဆင္းႏုိင္ လာသည္ကို အံ့ၾသစြာ ေတြ႕ရသည္ ဟု ဆိုသည္။
သူက စာေရးသူကို ေမးသည္မွာ ငါးၾကင္းေခါင္း စား႐ံုျဖင့္ ဒူးနာ သက္သာေစသည့္ နည္းသည္ အေနာက္တုိင္း ေဆးပညာမွ လာေသာ နည္းလား၊ ျမန္မာ တုိင္းရင္းေဆး နည္း (ေဆးၿမီးတို) လားဟု သိခ်င္ပါသည္ ဟု ေျပာလာ ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အေနာက္တိုင္း နည္းက လည္း အစားအေသာက္ မ်ား၏ အာနိသင္ေၾကာင့္ ေရာဂါ သက္သာ ႏုိင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားကို တင္ျပေလ့ ရွိသျဖင့္ ဓာတ္ခြဲခန္း အာနိသင္ ႏွင့္ တင္ျပေလ့ ရွိသျဖင့္ သိရသည္ မ်ားလည္း ရွိသည္။ မည္သည့္ ဓာတ္သတၱဳ ပါဝင္သည္။ မည္သည့္ ဗီတာမင္ ပါဝင္သည္ကို အေနာက္တုိင္း ေဆးပညာမွ ေဖာ္ျပေလ့ ရွိသည္။ အသည္းအတြက္ အက်ဳိး ရွိသည္။ ေက်ာက္ကပ္ အတြက္ အက်ဳိး ရွိသည္။ ႏွလံုးအတြက္ အက်ဳိး ရွိသည္ဟု အက်ဳိးမ်ားကို တိတိက်က် တင္ျပေပးေလ့ ရွိသည္။
စာေရးသူသည္ အေနာက္တုိင္း ေဆးပညာ ႐ႈေထာင့္မွ သားငါးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အာဟာရ စာအုပ္မ်ား၊ ေရာဂါသက္သာ ေစသည့္ ေန႔စဥ္ စားေသာက္သည့္ အာဟာရ မ်ားကို သုေတသနျပဳ ထားသည့္ စာအုပ္မ်ားတြင္ ရွာေဖြ ေသာ္လည္း ငါးၾကင္း၏ အာဟာရဓာတ္ မ်ားစြာ ပါဝင္ပံု ကိုသာ ေတြ႕ရၿပီး ငါးၾကင္းေခါင္း ဟု သီးျခား ေရးသား ေဖာ္ျပ ထားသည္ကို မေတြ႕ရပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွးက ဓာတ္စာ ဆရာႀကီးမ်ား ေပးသည့္ ဓာတ္စာ ျဖစ္မည္ဟု သာ မွတ္သားရန္ ေျပာလိုက္သည္။
မေန႔ကမွ အမွတ္မထင္ ငါးေျပမႏွင့္ ေစာင္းလ်ားသီးဟင္း ခ်က္စား၍ ေက်ာက္ကပ္မွ ေက်ာက္ေၾက က်သည့္ အေၾကာင္း ေရးရင္း ေယာအတြင္းဝန္ ဦးဖိုးလိႈင္ ၏ ဥတု ေဘာဇန သဂၤဟက်မ္း တြင္ အသားငါး အမ်ဳိးမ်ဳိး တို႔၏ က႑တြင္ ငါးၾကင္း အေၾကာင္းကို ေရးထား သည္ကို ဖတ္႐ႈရသည္။ ဤက်မ္း သည္ ေရွးႏွစ္ ၁၅ဝ ေက်ာ္က က်မ္းျဖစ္သည္။
ငါးၾကင္း။ ။ နီေသာဝမ္းဗိုက္၊ ခံတြင္း၊ မ်က္လံုး၊ ေရယက္ ရွိေသာ၊ ညိဳေသာ၊ နက္ေသာ၊ အၿမီးရွိေသာ ငါးသည္ ေရာဟိတ မည္၏။ (ငါးၾကင္းဆိုလိုသည္)။
ငါးတကာ တို႔တြင္ အျမတ္ဆံုး ျဖစ္သည္။ ဆိမ့္၏။ စဥ္းငယ္ဖန္၏။ ေလကိုႏိုင္၏။ သုတ္ကို ပြားေစတတ္၏။ သည္းေျခကို စဥ္းငယ္ ပ်က္ေစတတ္၏။ ခံတြင္း၊ မ်က္လံုးရြဲေသာ ေလနာ (ပါးရြဲ႕ေရာဂါ) ကို ႏုိင္၏။ ငါးၾကင္းေခါင္း သည္ ဒူးအထက္၌ ျဖစ္ေသာ အနာကိုႏုိင္၏။ ဤကား ဘာဝပၸကာသ က်မ္းအလို... ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရွိရသည္။
ငါးၾကင္းေခါင္း ဟင္းကို စားျခင္းျဖင့္ ဒူးနာ ႏွစ္ၾကာေရာဂါ၊ ဒူးက်ီးေပါင္းေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္းေစႏုိင္ေၾကာင္း ေရွးေဆးက်မ္းတြင္ ပါရွိေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရ ေပသည္။
ၾကည္ျမင့္လြင္ (မုျဒာ)
Dragon Patriotic Myanmar Youths Association ေဖ့ဘုုတ္စာမ်က္ႏွာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္
No comments:
Post a Comment